Yazmıyordum...

Uzun zamandır almıyordum kalemi elime, kağıda dokunmuyordum. Çok uzun zaman oldu, unutmuşum gibi sanki.. Harfler koşarlar, yanyana gelirlerdi önceleri. Ama şimdi cımbızla ayıklıyorum alfabeyi.. Bir de şu klavye konusu var tabii. Kalem kağıtta kaymıyor, o ses gelmiyor, o koku duyulmuyor ya. O yüzden de yazamıyor olabilirim.

Ne diyorduk ?

Hiç..

Tembelim bu aralar. Kelebek iyi biliyor. Bıkmıyor usanmıyor uyandırmaya çalışıyor azmini yediğim. Düzelecek mi bilmiyorum. Yolunda gitmeyen bir şeyler var galiba. O şeyleri de aramıyorum. Dedim ya bayağı tembelim. Gerçi bir ajandamın olduğu ve programa gerçekten uyabildiğim o -kısa- günleri özlemiyorum da zaten. Ama yapmamız gerekenler var ya, sorumluluklar, gereklilikler, zorunluluklar... Galiba istediğimiz hayatı yaşayamıyoruz çoğumuz. Kalıpların insanları mı olduk çok korkanken ? Bu klişeye girersek bitmez gibi geliyor.

Ne diyorduk ?

Hiç...