Gitmeler ? Gelmeler ?

Kardeşim yazmış bunu. Daha doğrusu az yazmış, çok şey anlatmış.Bazen geliyorlar bana da böyle. Sabahtan beri yok gibiyim mesela. Gitmeler, gelmeler çok yoruyor artık beni. Gitmek de istemiyorum, gelmek de. Çünkü ya çok sevidklerime giderken evimden gidiyorum ya da çok sevdiklerimden gelirken evime geliyorum... Yoruyor beni, üzüyor... Dün gece dönerken evime otobüste çok uyudum.. Uyudum çünkü gelmeler mi iyi gitmeler mi artık bilemiyorum. Otogarları sevsem mi nefret mi etsem bilemiyorum. Aslında ayırsalar ya onları ?

Gelmeler istasyonu
Gitmeler istasyonu.

Hoş olmaz mı ? Hangisine kızacağımızı hangisini seveceğimizi bilsek ? Ama o zaman da onlar gelip-giderken değişecek istasyonlar. Of. Bilemedim.

Sadece diyorum ki.. Kendilerini çok sevdirenler, birbirlerini çok sevenler hep bir arada olsa ? Toplansalar dünyanın en kötü şehrine, yerleşseler her yerine, o şehir dünyanın en güzel şehri olmaz mı artık ? Sokaklar kahkaha dolmaz mı ? Bu günlerde ihtiyacımız var böyle şeylere, en azından benim. Etrafımda mutlu insan görmek istiyorum.

Mutlu insan demişken, bugün sınavdan sonra okulun halini görmemişseniz gerçekten inanılmaz şanslısınız. Arkadaşlarım bir köşeye toplanmışlar, ağlıyorlar. Ağlıyorlar lan.. Öbür kamelyada 2. sınıfların yarısı, diğerinde 1. sınıflar. Çimlerde 3-5 hatun adlarını bilmediğim, ağlayarak küfür ediyorlar. Tamam akademik anlamda bu sınavların yapılması lazım olabilir. Ama insanları üzecek gerçekten çok üzecek kadar zorlamanın bir anlamı yok diye düşünüyorum. En azından sormayacağım dediklerini sorma mesela...

Birbirimizi çok sevemiyoruz galiba. Yani öğretmen öğrencisini, öğrenci okulunu, arkadaşlarını sevemiyor. Bakkal amca beni sevemiyor mesela. Radikal gazetesini sorunca "bu dükkanda öyle şeyler bulamazsın !" diye kızıyor. Nasıl şeylermiş ki onlar ? Bilemedim. Artık her gün beni görünce hazır ettiği sigarayı istesem de zor veriyor. Çünkü ondan farklı düşünüyorum. O'nun istediği genç değilim. Neyse girmeyeceğim bunlara...

Gitmek diyordum değil mi ? Gelmek...

Zor iş...
Yaşadığı şehri sevmeli insan bence.. Sahiplenmeli buraları. O sarı kediyi her gün sevmeli, beslemeli mesela.. Sabah sokağa çıktığında herkesle selamlaşmalı. Belki gelmeler daha kolay olur o zaman.

Uzaktakileri sevmeye devam etmeli.. Çok sevmeli... Özlemeli..

Belki o zaman çözeriz bu derdi. Gidince evini özlemeli, gelince çok sevdiklerini..

Özlemeyi sevmeli belki de...