Çok uykum var lan.

Sabahlamalık geceler var benim hayatımda. Bir dönem hemen hemen her geceydi sabahlamalık. Ama şimdilerde anlıyorum, diğer gecelerden daha özel olmalı sabahlamalık gece.

Sabahlamalık gece olmadı değil mi ? Biz onu yaşamalık gece yapalım. Geceyi yaşayalım. Mesela bu geceyi.

Uzun zamandır sabahlamadım. Gün yavaş yavaş ağarırken "kahvaltı mı hazırlasam, yatıp uyusam mı acep?" belirsizliğine düşemedim. haliyle anladım. Yaşamalık Gece belli eder kendini, akşamdan. Belki de günler öncesinden.

Bir tatil bahane edilir belki, belki işe geç gitmeler, dersin olmaması mesela ya da hafif bir hastalık. Hiçbiri yoksa da uykusuzluk var. Uyuyamıyorum var mesela. On numara bahane.

Yorgunluk engel değildir bence yaşamaya geceyi, yalnızlık da öyle. Hatta gecenin ummadığın bir şekilde ilerliyor oluşu da engel değildir. Kafaya koydun ya oturacaksın sabaha kadar.

Hiçbir neden, hiçbir bahane yokken de yaşar insan geceyi.

Açar bir Ortaçgil şarkısı en kadın sesi değmişinden, saçmalar mesela burada. Olamaz mı ?

Okur, düşünür, yazar, çizer, siler, bozar, yapar, özler, sever, üzülür, mutlu olur, güler, ağlar, dinler, söyler, hayal eder, küfür eder, yer, içer, öhöm..

Heyecanlanır lan.

Bayağı, bildiğin, gece otururken durup dururken heyecanlanır.

Yaşar olum.

Yaşamalık Gece'nin en olmazsa olmazı yatmayı, geceyi bitirmeyi düşünmektir. Gece'yi paylaştığın uyur mesela. Olur ya elektrikler gider, su kesilir, komşu duvara vurur, evin kedisi kaçar, acıkırsın, tadın kaçar.

Gece Yaşamalık mıdır hala ?

Yaşamalık Gece'nin en kötü anı da yatmaya, geceyi bitirmeye karar vermektir. Gece'yi paylaştığın uyumuş, elektrikler gitmiş, su kesilmiş, komşu duvara vurmuş, evin kedisi kaçmış, acıkılmış, tad kaçmıştır.

Gece'nin sessizliği, karanlığı, sakinliği, kokusu, dokusu, ay ışığı, sokak lambaları... Bunlar önemsiz hale gelir bir anda. Artık yapılacak tek şey kalmıştır.

Uyumak.

Yaşamalık Gece'yi iyi seçmeli.
Gece'yi yaşamalı.


Uyuyor insan.